Met ogen dicht

Deze site is al een tijdje online. Ik ben er ontzettend trots op. Toch vind ik het iedere keer een drempel om het webadres met iemand te delen. Alsof ik even bevries en aan de grond genageld sta. Herken je dat gevoel?

Terwijl ik dit opschrijf denk ik terug aan de begrafenis van mijn opa vorig jaar. Na zijn overlijden wist ik eigenlijk meteen dat ik graag op zijn begrafenis wilde spreken. De woorden kwamen ook al snel in me op. Nog steeds geeft het me een fijn gevoel dat ik destijds heb kunnen zeggen wat ik zo graag wilde. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je op zo’n moment heel onzeker wordt. En dat die onzekerheid je in de weg staat om tijdens het afscheid iets te doen of zeggen.

Mijn zus vond destijds een mooi alternatief om haar emoties te delen. Zij wilde liever niet spreken voor een grote groep en vond het lastig om zelf de juiste woorden te vinden. Ze vroeg mijn broer en mij om opa in 3 woorden te beschrijven. Zelf voegde ze daar ook 3 woorden aan toe. Ze liet Gewoon Jip vervolgens een gedichtje op maat maken. Stopte het in een lijstje en gaf het een week na de begrafenis cadeau aan mijn oma, broer en mij. Daarmee creëerde ze een extra moment om mijn opa te herdenken. En het gedichtje bezorgt me nog iedere keer een glimlach als ik er langs loop. Zo is het echt een houvast in loslaten geworden.

Terwijl ik er zo over nadenk, is mijn eigen onzekerheid even ver te zoeken. JA, ik weet echt heel zeker dat ik ooit als ritueel begeleider aan de slag wil en ga. Ik wil nabestaanden een helpende hand of schouder bieden. Je kunt tegenwoordig namelijk op veel verschillende manieren afscheid nemen. Er is ruimte voor creativiteit, maar niet iedereen is daarvan op de hoogte. Ik ben ervan overtuigd dat mensen vaak tot meer in staat zijn dan zij zelf denken. Er is voor ieder die dat wil een passende vorm te bedenken om een persoonlijke bijdrage te leveren aan het afscheid. Niet alleen door te spreken.

En toch, wanneer ik deze blog bijna af heb, keert mijn onzekerheid weer terug. Maar dit keer laat ik mijn gevoel niet in de weg zitten om de tekst online te zetten. Al doe ik even mijn ogen dicht als ik op ENTER druk...